เซิง

เซิง

เซิงเป็นเครื่องดนตรีประเภทเป่าที่เก่าแก่ของจีน มีประวัตินานที่สุดที่ใช้ลิ้นเป็นเอกเทศในโลก และเคยมีอิทธิพลต่อการพัฒนาเครื่องดนตรีตะวันตกด้วย

เมื่อปี1978 ที่สุสานโบราณเจิงโหวอี่ อำเภอสุย มณฑลหูเป่ยของจีนได้ขุดพบผาวเซิง เครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าที่มีอายุกว่า2400ปี เป็นเซิงที่เก่าแก่ที่สุดที่พบในจีนปัจจุบัน

ต้นกำเนิดของเซิงนั้นสามารถย้อนหลังไปถึงกว่าสามพันปีก่อน ระยะแรก เซิงมีลักษณะคล้ายขลุ่ย ไม่มีแผ่นลิ้นและเต้า แค่ใช้เชือกและกรอบไม้มัดรวมหลอดไม้ไผ่ที่ออกเสียงไม่เหมือนกันไว้ด้วยกัน ต่อมาจึงได้เพิ่มแผ่นลิ้นไม้ไผ่และเต้า ทำให้เซิงเริ่มแตกต่างไปจากขลุ่ยแดง          เต้าทำมาจากน้ำเต้า ปากที่เป่าทำด้วยไม้ หลอดไม้ไผ่ที่มีความยาวไม่เท่ากันสิบกว่าหลอดเรียงเป็นรูปเกือกม้าอยู่บนเต้าเซิงน้ำเต้า หลังสมัยราชวงศ์ถัง นักดนตรีได้ปรับปรุงทำตัวเซิงด้วยไม้ ต่อมาได้ผ่านการเปลี่ยนแปลง วัสดุที่ใช้จึงเปลี่ยนจากไม้เป็นทองแดง ขณะเดียวกัน แผ่นลิ้นก็เริ่มทำด้วยทองแดงแทนไม้ไผ่

เนื่องจากการใช้เซิงมีประวัติยาวนานมาก ในท้องถิ่นต่างๆจะมีเซิงหลายรูปแบบ หลังจากที่สาธารณรัฐประชาชนจีนได้สถาปนาขึ้นแล้ว ผู้ผลิตเครื่องดนตรีและเจ้าหน้าที่ทำงานเกี่ยวกับดนตรีของจีนได้ดำเนินการปรับปรุงเซิงต่อเรื่องกันมา ได้ทดลองผลิตเซิงชนิดใหม่ๆหลายชนิด เช่น เซิงแบบขยายเสียง เซิงชนิดเพิ่มปุ่มบังคับเป็นต้น ได้แก้ข้อบกพร่องต่างๆ เช่น ขอบเขตท่วงทำนองเสียงที่ไม่กว้างพอ ไม่สามารถปรับระดับเสียงและการเป่าด้วยความเร็วที่ว่องไวได้เป็นต้น ทำให้เซิงเริ่มกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง

เสียงเซิงหวานสดใส เสียงสูงชัดโปร่งใส เสียงกลางนุ่มนวลกลมกล่อม เสียงต่ำทุ้มต่ำนุ่มนวล และมีขนาดเสียงค่อนข้างดัง ในเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าโบราณของจีน เซิงเป็นเครื่องดนตรีชนิดเดียวที่สามารถบรรเลงเสียงประสานกันได้ ขณะที่บรรเลงพร้อมกันกับเครื่องดนตรีอื่นๆ เซิงก็สามารถแสดงบทบาทในการปรับคุณภาพเสียงของวง และเพิ่มประสิทธิผลเสียงของวงดนตรี ในวงดนตรีประเภทเครื่องเป่าและเครื่องสายขนาดใหญ่ บางทีต้องใช้เซิงเสียงสูง เสียงกลางและเสียงต่ำทั้งสามประเภท