🇨🇳วันหยุดสุดแสนสบาย แอดมินพามาเที่ยวชมมรดกทางวัฒนธรรมที่หนานจิง ep. 2ต่อกันเลยนะคร่า🇨🇳
.
โปรแกรมท่องเที่ยววันที่ 2 มื้อเช้าทานเสี่ยวหลงเปาเกี๊ยวน้ำ หรือก๋วยเตี๋ยวเลือดเป็ดที่ร้านหลิวฉางซิ่ง สัมผัสกลิ่นอายของหนานจิง จากนั้นเข้าชมพิพิธภัณฑ์หนานจิง เยี่ยมชมนิทรรศการมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมมณฑลเจียงซู ;และไปพิพิธภัณฑ์ผ้าไหมจิ่น เพื่อเรียนรู้กรรมวิธีการทอผ้าผ้าไหมจิ่น ซึ่งเป็นหนึ่งในมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับประเทศ ;ในช่วงบ่ายไปปีนเขามู่ฝู่ซาน สัมผัสประสบการณ์การปีนเขามู่ฝู่ ซึ่งเป็นประเพณีประจำหนานจิง จุดชมวิวสามารถมองเห็นพระอาทิตย์ตกดินที่แม่น้ำแยงซีเกียง ในช่วงพลบค่ำ ทานอาหารที่ภัตตาคารเจียงซู ลิ้มรสอาหารที่แสนอร่อย
.
หนังตะลุง ซึ่งเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรรมของโลก สำหรับหนังตะลุงหนานจิงริเริ่มในปี ค.ศ.1955 ถือเป็นมหรสพยอดนิยมของชาวหนานจิง สามารถเข้าชมได้ที่วัดฟูจื่อ
.
งาช้างแกะสลัก เป็นงานฝีมือท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงในนครหนานจิง มณฑลเจียงซู ได้รับสมญานามว่า “1 ใน 3 สิ่งของล้ำค่า” และติด 1 ใน 4 งาช้างแกะสลักที่มีชื่อเสียงในประเทศจีน
.
พิพิธภัณฑ์หนานจิง ตั้งอยู่เชิงเขาทางใต้ของภูเขาจื่อจิน ปัจจุบันมีของสะสมประเภทต่างๆราว 4.2 แสนชิ้น ซึ่งจัดเป็นพิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ของจีน มีพื้นที่ก่อสร้างกว่า 8.5 หมื่นตร.ม. พื้นที่จัดนิทรรศการ 2.6 หมื่นตร.ม อีกทั้งยังจัดแสดงโบราณวัตถุกว่า 4 หมื่นรายการ ส่วนใหญ่จัดแสดงเกี่ยวกับประเพณีพื้นบ้าน และมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมณฑลเจียงซูบางครั้งก็มีการแสดงโชว์ประเพณีพื้นบ้าน และมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม
.
ผ้าไหมหยุนจิ่น ใช้เทคนิคทอขึ้นจากเส้นไหมทอง เส้นไหมเงิน รวมถึงขนนกยูง ในเดือนกันยายน ปี 2009 การทอผ้าไหมหยุนจิ่น ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีรายชื่อตัวแทนมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้แห่งมวลมนุษยชาติจากองศ์กรยูเนสโก
.
พิพิธภัณฑ์ทองคำเปลวหนานจิง ตั้งอยู่บนถนนซูก่างหมายเลข 1 ทางตะวันออกของท่าเรือหลงถาน เขตชีเสีย กินเนื้อที่กว่า 800 ตร.ม และมีของสะสมกว่า 300 ชิ้น ที่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์เอกชน หนานจิงเป็นศูนย์กลางการผลิตของอุตสาหกรรมทองคำเปลวโลกในปัจจุบัน ที่นี่ได้รวบรวมทองคำเปลวหลายประเภททั่วโลก และแสดงให้เห็นถึงประวัติ และสถานการณ์ปัจจุบันของอุตสาหกรรมทองคำเปลวโลก
.
ร้านอัญมณีเป่าชิ่ง ตั้งขึ้นในรัชศกเจียชิ่งมีประวัติกว่า200 กว่าปี ในปีพ.ศ. 2551 คณะรัฐมนตรีได้ลงมติเห็นชอบให้ฝีมืองานช่างของร้านอัญมณีเป่าชิ่งขึ้นบัญชีเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมกลุ่มที่ 2
.
พิพิธภัณฑ์เซรามิคเกาฉุน มีพื้นที่จัดแสดง 1 หมื่นตร.ม. โดยแบ่งเป็น 4 โซนหลัก ได้แก่ นิทรรศการเซรามิคชื่อดังในประวัติศาสตร์จีน นิทรรศการเซรามิคร่วมสมัยระดับประเทศนิทรรศการผลงานของผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะเซรามิคจีน นิทรรศการเซรามิคแบรนด์เกาฉุน และยังมีโซนให้ฝึกทำเครื่องเซรามิค
.
ภัตตาคารอาหารอิสลามอันเล่อหยวน ก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ.2463 เป็น 1 ใน 5 ร้านอาหารมุสลิมเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงในหนานจิง ทักษะการทำขนมมุสลิมของภัตตาคารแห่งนี้ ได้รับเลือกเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับมณฑล
.
หลิวฉางซิ่ง เป็นร้านขนมเก่าแก่ที่รู้จักกันดีในหนานจิง จำหน่ายซาลาเปาและบะหมี่ต่าง ๆเป็นหลัก ก่อตั้งในยุคราชวงศ์ชิงตอนปลาย จนถึงปัจจุบันมีอายุกว่าร้อยปี ก่อนหน้านี้เคยได้รับรางวัลต่าง ๆ อย่างเช่น Golden Tripod Awards ฯลฯ เทคนิคการทำอาหารประเภทแป้งของร้านนี้ได้รับเลือกเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับมณฑล
.
ภัตตาคารเจียงซู ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ.2489 ชื่อเดิมคือภัตตาคารฟู่ซิง เทคนิคการทำอาหารของที่นี่ ได้รับเลือกเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับมณฑล
.
งานประเพณีแห่เจ้าแม่มาจู่(หม่าโจ้ว)ที่ศาลเจ้าเทียนเฟยกง เป็นการผสมผสานศิลปะพื้นบ้าน ความเชื่อทางศาสนา และศิลปวัฒนธรรมเข้าด้วยกัน เป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมเจ้าแม่มาจู่ โดยจัดขึ้นในวันเกิดของเจ้าแม่มาจู่ วันเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ขององค์เจ้าแม่ เทศกาลโคมไฟ เป็นต้น
.
เขามู่ฝู่ เป็นจุดชมวิวที่มีชื่อเสียง ตั้งอยู่ทางเหนือของหนานจิง ในอดีตได้รับการขนานนามว่า “6 ใน 48 วิวที่สวยที่สุดในหนานจิง” ที่นี่มีการปีนเขามู่ฝู่ ถ้ำตั๊กม้อ วิวพระอาทิตย์ตกที่เยี่ยนจี แม่น้ำหย่งจี้ ฯลฯ
การปีนเขามู่ฝู่ เริ่มต้นในสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันออก และเป็นที่นิยมในสมัยราชวงศ์หมิง-ชิงจนถึงปัจจุบันมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 1,600 ปี ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของหนานจิง
.
ส่วนใหญ่เทศกาลงานวัดนี้ จะจัดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง กิจกรรมหลักคือไหว้พระขอพรและจัดตลาดนัด ในสมัยก่อนชายหนุ่มและหญิงสาวจะแต่งหล่อเสริมสวย เพื่อพบปะและทำความรู้จักกับเพศตรงข้าม ดังนั้นงานวัดจึงเป็นการเข้าสังคมควบคู่ไปด้วย
.
การละเล่นโยโย่จีน เป็นวัฒนธรรมดั้งเดิมของจีน และเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับมณฑลโยโย่จีนในสมัยโบราณ เรียกอีกอย่างว่า “หูเชียว” “ตี้หลิง””คงจง” “เฟิงหูหลู” จี่หนานเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่า “เหล่าหนิว” ถือเป็นกิจกรรมพื้นบ้านของจีนที่สร้างความบันเทิง
.
ภาพวาดลิ่วเหอ เป็นศิลปะจิตรกรรมพื้นบ้านของหนานจิง ได้ขึ้นบัญชีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับมณฑลมีต้นกำเนิดมาจากภาพวาดซื่อเหอในตำบลจื้อซาน เขตลิ่วเหอ นครหนานจิง เป็นภาพวาดเกี่ยวกับประเพณีพื้นบ้านโบราณเทพนิยายและตำนานพื้นบ้าน หรือชีวิตชนบทและความใฝ่ฝันต่ออนาคตที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของยุคสมัย
.
หินนำโชคเป็นที่ขึ้นชื่อของนครหนานจิงมาโดยตลอด ด้วยสีสันลวดลาย และความหมายทางวัฒนธรรมอันหลากหลาย จึงได้รับการขนานนามว่า “หินดีที่สุดของจีน” และ “ราชินีแห่งหิน” ในปี 2015 การวิเคราะห์คุณค่าหินนำโชคนี้ ได้ขึ้นบัญชีเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมณฑลเจียงซู
.
การเชิดสิงโตเจียงผู่ คือการเต้นรำพื้นบ้านของผูโข่ว นครหนานจิง หรือเรียกว่า การเชิดสิงโตเจียงผู่ อุปกรณ์คือใช้แผ่นไม้ไผ่ ผ้ากระสอบ ผ้าไหมสีต่าง ๆมาประกอบเป็นรูปร่างสิงโต และใช้แท่งไม้เพื่อรองรับบริเวณใต้อกและท้องของสิงโต แท่งไม้ คือด้ามจับของนักเชิดสิงโต เป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมณฑลเจียงซู สิงโตผูโข่วมีความยาวประมาณ 1.5 เมตร หนักประมาณ 2.5 กิโลกรัม ถักไม้ไผ่เพื่อใช้เป็นโครงสร้าง ส่วนสิงโตทำด้วยผ้ากระสอบและผ้าไหมหลากสี สามารถเต้นเดี่ยวหรือเต้นเป็นกลุ่มก็จะดียิ่งกว่า
.
ระบำอู่ชัง หรือ ระบำโพธิสัตเทวา ส่วนใหญ่กระจายอยู่ในแถบริมแม่น้ำซวีเหอ และตำบลหูหยางกับตำบลต้าหลงในเมืองหม่าอันซาน ครอบคลุมพื้นที่ 1.ตำบลเหมยจู่ อำเภอหลางซี เมืองเซวียนเฉิง 2.ตำบลยาซี เขตเกาฉุน นครหนานจิง 3.ตำบลเซ่อจู่เมืองลี่หยาง นครหนานจิง พิธีนี้มีต้นกำเนิดมาจากเขาเหิงซาน อำเภอกว่างเต๋อ มณฑลอันฮุย ซึ่งกำหนดขึ้นเพื่อรำลึกถึงบุญคุณของวีรบุรุษจางป๋อ (หรือที่รู้จักกันในนามฉือซานต้าตี้) ในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ที่ช่วยขุดลอกแม่น้ำจนสายน้ำไหลไปถึงพื้นที่กว่างเต๋อ โดยระบำอู่ชังในหมู่บ้านโจวเจีย อำเภอหลางซี มณฑลอันฮุย ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับประเทศ ส่วนระบำอู่ชังในตำบลติ้งปู้ เขตเกาฉุน นครหนานจิงได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมณฑลเจียงซู
.
ระบำกลองนกกระจอก เป็นระบำพื้นเมือง และเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมณฑลเจียงซู เนื่องจากระบำชนิดนี้ เลียนแบบท่าทางนกกระจอก จึงทำให้เป็นที่มาของชื่อนี้ และเริ่มเป็นที่นิยมในแถบเขาฟางซาน เขตเจียงหนิงนครหนานจิง ดังนั้นจึงเรียกว่ากลองใหญ่ฟางซาน
.
ประเพณีม้าเต้น เป็นกิจกรรมพื้นเมืองที่มีชื่อเสียงในนครหนานจิง เริ่มมีตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง เป็นที่นิยมในสมัยราชวงศ์หมิง-ชิง ปัจจุบันกระจายอยู่ที่ตำบลตงป้าและตำบลกู้เฉิงในเขตเกาฉุนได้รับการขนานนามว่า สุดยอดประเพณีแห่งเจียงหนาน และยังเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมระดับประเทศ
.
เชิดมังกร เริ่มมีตั้งแต่ราชวงศ์หมิงมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 400 ปี เป็นหนึ่งในกิจกรรมทางวัฒนธรรมพื้นเมืองของหมู่บ้านลั่วซานตำบลเหอเฟิ่ง เขตลี่สุ่ย นครหนานจิง ลักษณะตัวมังกรจะมีขนาดใหญ่ ความยาวเกือบร้อยเมตรมีผู้ร่วมกิจกรรมกว่า 500 คน จึงเรียกว่า “มังกรอันดับหนึ่งแห่งเจียงหนาน” และยังเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมแห่งชาติจีน
